ξενοκληρία

η

1. η κληρονομιά τών ξένων

2. φρ. «ξενοκληρίας δικαίωμα»

(στον μεσαίωνα) το δικαίωμα τού ηγεμόνα να κληρονομεί όποιον πέθαινε στην επικράτειά του.

[ΕΤΥΜΟΛ. < ξένος + κλῆρος. Η λ. μαρτυρείται από το 1860 στον Διομ. Κυριάκο].